Wiele chorób w zaawansowanym stadium może prowadzić do trwałego unieruchomienia.

Do najgroźniejszych zaliczyć można udar mózgu, zawał mięśnia sercowego, złamania szyjki kości udowej, osteoporoza, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne, urazy rdzenia kręgowego, choroba Parkinsona, przewlekła obturacyjna choroba płuc, nowotwory i inne.

Pacjent leżący uzależniony od osób trzecich zmaga się z wieloma problemami, które mogą ograniczać jego samodzielność nie tylko ze strony aparatu kostno-stawowego, lecz również z wielu pozostałych układów.

Najczęstsze problemy chorego stanowią:

1. Porażenie ruchowe lub niedowład mięśni najczęstsze to tetrapareza – porażenie czterokończynowe, dipareza – porażenia dwóch kończyn, hemiplegia – niedowład połowiczy, diplegia – niedowład kończyn dolnych)
  Pacjenci nie mogą wykonać ruchu zajętymi kończynami lub ruch ten odbywa się w patologicznym wzorcu.
2. Utrata czucia – zaburzenia czucia głębokiego, powierzchownego oraz czucia bólu i temperatury. Pacjenci nie czują dotyku, ułożenia, pozycji ciała oraz ruchu. Bardzo często wzmaga się odczucie bólu.
3. Spastyczność – jako problem wygórowanego napięcia mięśniowego, które charakteryzującego się wzmożonym oporem w czasie biernego rozciągania uzależnione od prędkości wykonywanego ruchu. Bardzo często spastyczność w dużym stopniu również ogranicza możliwości rehabilitacji chorego.
4. Zaburzenia układu krążeniowo-oddechowego – bardzo zaawansowany poziom niewydolności serca czy zmiany chorobowe w układzie oddechowym są przyczyną ograniczeń w zakresie lokomocji i przemieszczania się. U pacjentów z wskaźnikiem 3 MET lub mniej problem sprawiać może np. zmiana pozycji, ubieranie się czy spożywanie posiłków.
5. Odleżyny – lokalizacja odleżyn może w dużym stopniu ograniczać lokomocję lub w zmianę pozycji i ułożenia ciała. Odleżyny na kościach piętowych mogą ograniczać pionizację, na kości krzyżowej leżenie w supinacji i przemieszczanie na łóżku w leżeniu na plecach, na krętarzach kości udowych leżenie na boku i obroty na bok.
6. Dysrefleksja autonomiczna – dysfunkcja autonomicznego układu nerwowego, która jest wynikiem rozchwiania funkcji współczulnego układu nerwowego najczęściej po urazach rdzenia kręgowego. Objawiająca się brakiem możliwości obniżenia ciśnienia tętniczego krwi na skutek bodźca bólowego. Wygórowane ciśnieni jest niebezpieczne, gdyż może prowadzić do krwotoku podpajęczynówkowego, padaczki czy nawet zgonu.
7. Hipotensja posturalna – niewystarczająca praca mięśni szkieletowych i pompy mięśniowej prowadzi do spadku wartości ciśnienia tętniczego krwi, co w konsekwencji zmniejsza pojemność minutową serca i może powodować omdlenia w czasie pionizacji.
8. Przykurcze mięśniowe – brak czynnego ruchu, długotrwała pozycja siedząca lub leżąca, uszkodzenie układu nerwowego przyczyniają się do powstawania przykurczy mięśniowych, które bardzo często są przyczyną bólu i ograniczenia ruchomości w stawach obwodowych.
9. Skostnienia stawowe – dotyczy najczęściej dużych stawów biodrowych bądź kolanowych, co w dużym stopniu ogranicza możliwość wykonywania jakiekolwiek ruchu. U większości chorych z kostnieniem heterotropowym dochodzi do trwałego usztywnienia stawu.
10. Osteoporoza – W wyniku zaburzonej gospodarki metabolizmu wapnia i zmniejszonego obciążania kończyn dolnych dochodzi do demineralizacji kośćca. W zaawansowanych zmianach osteoporotycznych bardzo często najprostsze ruchy w obrębie łóżka mogą prowadzić do złamań kostnych.